Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

disputatio C

  • 1 disputatio

    disputātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] discussion, controverse, débat. [st2]2 [-] supputation, compte.
    * * *
    disputātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] discussion, controverse, débat. [st2]2 [-] supputation, compte.
    * * *
        Disputatio, Verbale: vt Disputatio de re aliqua. Cic. Disputation.

    Dictionarium latinogallicum > disputatio

  • 2 disputatio

    disputatio disputatio, onis f беседа, спор

    Латинско-русский словарь > disputatio

  • 3 disputatio

    disputatio disputatio, onis f обсуждение, рассуждение

    Латинско-русский словарь > disputatio

  • 4 disputatio

    disputātio, ōnis, f. (disputo), I) die Berechnung, Col. 5, 1. § 13. – II) die Unterredung mit Gründen über eine streitige Materie, die Abhandlung, Untersuchung, Erörterung, Cic. u.a.: in hac disputatione de fato, Cic.: disputatio illa contra Gorgiam, Cic.: disputationem habere contra iustitiam, Lact.: hāc in utramque partem disputatione habitā, Cic. – Plur., Cic. de or. 1, 43 u. 3, 61; Acad. 2, 7; de rep. 1, 13. Plin. ep. 1, 22, 6.

    lateinisch-deutsches > disputatio

  • 5 disputatio

    disputātio, ōnis, f. (disputo), I) die Berechnung, Col. 5, 1. § 13. – II) die Unterredung mit Gründen über eine streitige Materie, die Abhandlung, Untersuchung, Erörterung, Cic. u.a.: in hac disputatione de fato, Cic.: disputatio illa contra Gorgiam, Cic.: disputationem habere contra iustitiam, Lact.: hāc in utramque partem disputatione habitā, Cic. – Plur., Cic. de or. 1, 43 u. 3, 61; Acad. 2, 7; de rep. 1, 13. Plin. ep. 1, 22, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > disputatio

  • 6 disputatio

    disputātio, ōnis f. [ disputo ]
    1) расчёт, рассмотрение ( venire in disputationem Col)
    2) научное изыскание, учёный труд, рассуждение, исследование ( alicujus rei или de re aliquā C)

    Латинско-русский словарь > disputatio

  • 7 disputātiō

        disputātiō ōnis, f    [disputo], an argument, discussion, debate, dispute: magis facilis quam necessaria: isti disputationi nihil est loci: in utramque partem, Cs.—Plur., C.
    * * *
    discussion, debate, dispute, argument

    Latin-English dictionary > disputātiō

  • 8 disputatio

    dispŭtātĭo, ōnis, f. [id.].
    * I.
    A computing, calculating, considering (cf.:

    commentatio, dissertatio): venire in disputationem,

    Col. 5, 1 fin. —Far more freq.,
    II.
    An arguing, reasoning, disputing; and concr., an argument, debate, dispute (cf.:

    controversia, concertatio, altercatio, contentio, jurgium, rixa),

    Cic. Fam. 1, 9, 23; id. de Or. 1, 2, 5; id. Ac. 2, 36, 116; id. Lael. 1, 3; id. Rep. 1, 7 et saep.; Caes. B. G. 5, 30, 1; id. B. C. 1, 33, 3; Quint. 3, 6, 80; 7, 2, 14 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > disputatio

  • 9 DISPUTATIO

    disputation, investigation, discussion - обсуждение, исследование, дискуссия; силлогистический акт между оппонентом и респондентом, преследующий цель выяснить точку зрения или утверждения.

    Латинские философские термины > DISPUTATIO

  • 10 disputatio

    1) обсуждение (l. 65 D. 50, 17);

    dispnt. fori, судебное разбирательство, прения юристов (1. 2 § 5 D. 1, 2. Gai. I. 188).

    2) = controversia s. b. (1. 21 § 6 D. 4, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > disputatio

  • 11 disputatio

    debate, dispute, discussion.

    Latin-English dictionary of medieval > disputatio

  • 12 disputatio

    , onis f
      рассуждение, беседа; исследование

    Dictionary Latin-Russian new > disputatio

  • 13 DISPUTATIO (DISPUTATION, DISCUSSION, INVESTIGATION)

    обсуждение, диспут; основной способ познания в силу того, что всякое знание носило модальный характер, соответствуя знанию правдоподобному. Диспут в форме диалога лежал в основании и письменного произведения, урока и любой публичной дискуссии. В диспуте средневековый ум представлялся как развитое умение превращать любой текст в предмет дискуссии, доводящей до совершенства технику вопрошания.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > DISPUTATIO (DISPUTATION, DISCUSSION, INVESTIGATION)

  • 14 Дебаты

    - disputatio; discussio; concertatio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Дебаты

  • 15 Дискуссия

    - disputatio; discussio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Дискуссия

  • 16 Диспут

    - disputatio; schola (de aliqua re); concertatio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Диспут

  • 17 Disputation

    Disputatión f =, -en уст.
    обме́н мне́ниями; (учё́ный) спор, ди́спут ( при защите научного труда)

    Большой немецко-русский словарь > Disputation

  • 18 abstrusus

    abstrūsus, a, um [st1]1 [-] part.-adj. de abstrudo. [st1]2 [-] caché.    - dolor abstrusus, Cic. Dom. 25: douleur refoulée. --- cf. Agr. 2, 49 ; Ac. 2, 14.    - in abstruso esse, Plaut. Poen. 342: être caché. [st1]3 [-] abstrus, difficile à pénétrer.    - disputatio abstrusior Cic. Ac. 2, 30: argumentation un peu abstruse. [st1]4 [-] [caractère] dissimulé, fermé.    - quamquam abstrusum et tristissima quaeque occultantem Tiberium perpulere, ut Drusum filium cum primoribus civitatis mitteret, Tac. An. 1, 24: bien que Tibère fût renfermé et qu'il cachât les nouvelles les plus alarmantes, on le décida à envoyer son fils avec les premiers de la cité.
    * * *
    abstrūsus, a, um [st1]1 [-] part.-adj. de abstrudo. [st1]2 [-] caché.    - dolor abstrusus, Cic. Dom. 25: douleur refoulée. --- cf. Agr. 2, 49 ; Ac. 2, 14.    - in abstruso esse, Plaut. Poen. 342: être caché. [st1]3 [-] abstrus, difficile à pénétrer.    - disputatio abstrusior Cic. Ac. 2, 30: argumentation un peu abstruse. [st1]4 [-] [caractère] dissimulé, fermé.    - quamquam abstrusum et tristissima quaeque occultantem Tiberium perpulere, ut Drusum filium cum primoribus civitatis mitteret, Tac. An. 1, 24: bien que Tibère fût renfermé et qu'il cachât les nouvelles les plus alarmantes, on le décida à envoyer son fils avec les premiers de la cité.
    * * *
        Abstrusus, Adiect. nomen ex participio. Cice. Caché, Difficile à entendre, ou congnoistre.
    \
        Homo abstrusus. Tacit. Qui scait bien cacher et celer son secret.
    \
        Abstrusior, Comparatiuus. Cic. Sequitur disputatio abstrusior. Obscure, et mal aisee à entendre.

    Dictionarium latinogallicum > abstrusus

  • 19 interior

    interior, interius, ōris, Adi. Compar., intimus, a, um, Superl. (inter), I) interior, der innere, A) eig.: 1) im allg.: pars aedium, Cic.: domus, Verg.: interiore epistulā, gegen die Mitte des Briefes, Cic.: torus, sponda, der der Wand des Zimmers nähere Teil des Lagers (Ggstz. prior, der vordere), Ov. u. Suet.: rota, das innere, der Rennbahn zugewandte, dem Ziele nähere, Ov.: ille radit iter laevum interior, hält mehr links nach innen (dem Ziele näher) die Bahn, Verg.: poet., Falernum interiore notā, von der hinten im Weinkeller liegenden, also edleren Sorte, Hor. – et medius iuvenum non indignantibus ipsis ibat; et interior, si comes unus erat, d.i. (als der vornehmere) zur Rechten des Begleiters (gehend), Ov. (vgl. exteriorem ire unter exter no. II). – interior ictibus, innerhalb der Schußweite, Liv. – subst., interiora, um, n., die inneren Teile, α) des Hauses, aedium Sullae, Cic. ad Att. 4, 3, 3. – β) die inneren Teile des Körpers, bes. die Eingeweide, Cels. 1. praef. p. 7, 25 D.; 4, 1. § 2 u.a. Veget mul. 1, 39 (2, 11), 2. – γ) der Früchte, der Kern, nucleorum, Scrib. Larg. 184. Plin. Val. 5, 5 u. 31. – δ) das Innere der Stadt, urbis, Curt. 4, 6, 22: meton. = die Einwohner, die Belagerten, Amm. 20, 11. § 11. – 2) insbes.: a) geogr. t. t. = entfernter, tiefer im Lande, im Binnenlande, binnenländisch, terrae, Mela: nationes, Cic. – subst., interiora, um, n., die inneren Gegenden, das Innere eines Landes, zB. Germaniens, Vell. 2, 108, 1 u. 110, 3: interiora regni, Liv. 42, 39, 1. – b) übtr., dem Mittelpunkte näher = kleiner, kürzer, vom Kreislaufe, gyrus, Hor.: cursus, Cic. – B) übtr.: 1) im allg.: interior periculo vulneris, gleichs. innerhalb der Schußweite der G. (vgl. vorher no. A, 1), frei von usw., Liv. – nos autem illa externa (sein äußeres Tun) cum multis, haec interiora (seinen innern Wert) cum paucis ex ipso saepe cognovimus, Cic. Acad. 2, 4. – 2) insbes.: a) enger, vertrauter, geheimer, societas, Cic.: amicitia, Cic.: interius est eiusdem esse civitatis, Cic.: consilia, Nep.: litterae (Brief), Cic. ep. 3, 10, 9; 7, 33, 2 (vgl. no. 2, b, β): potentia, einflußreiche Stellung, Einfluß im Kabinett, Tac.: aulici, Suet. – b) tiefer, α) tiefer eingehend, timor, Cic.: cura, Sil. – β) eine tiefere Forschung verlangend, interiores et reconditae litterae (Wissenschaften), Cic. de nat. deor. 3, 42.

    II) Superl. intimus, a, um, der innerste, A) eig.: tunica, Gell.: Macedonia, das Innerste von Mazedonien, Cic.: spelunca, das Innerste der H., Phaedr.: in eo sacrario intimo, Cic. – neutr. pl. subst., die innersten Teile, das Innerste, corporis, Chalcid. Tim. 55: intima Ponti, die von der Küste weit entfernten Landstriche am P., Vell. 2, 40, 1. – B) übtr.: 1) der innerste = wirksamste, vis Scipionis, Cic.: vires, Tac. – 2) der innerste = tiefste, d.i. die tiefste Forschung verlangende, disputatio, Cic.: artificium, Cic.: philosophia, Cic.: disputatio est intimae artis, gehört in das innerste Gebiet der Kunst, Cic. – neutr. pl. subst., das Innerste, intima mentis, Chalcid. Tim. 138. 237. 246. – 3) der engste, vertrauteste, geheimste, amicus, Cic. (so auch intimi amicorum, Tac.): amicitia, familiaritas, Nep.: intimus est consiliis eorum, sehr vertraut mit usw., Ter.: intimus alci, jmds. ganz vertrauter Freund, Cic. u. Nep. – subst., intimus, ī, m., der ganz vertraute Freund, Catilinae, Cic.: ex meis intimis, Cic.

    lateinisch-deutsches > interior

  • 20 tiefsinnig

    tiefsinnig, I) = schwermütig, w. s. – II) in tiefes Nachdenken versunken: mente in alqa re defixus; in cogitatione defixus. – III) sehr scharfsinnig: subtīlis (v. Pers. u. Dingen, z.B. disputatio; vgl. remotā subtilitate disputandi). – ingenii acumine valens. acerrimo oder acutissimo ingenio (von Pers.). – absconditus. reconditus. abstrusus. verb. reconditus et abstrusus (versteckt, verborgen, schwer zu verstehen, von Dingen, z.B. verba rec.: u. disputatio abstr.). Adv.subtiliter. abscondite (z.B. erörtern, disserere).

    deutsch-lateinisches > tiefsinnig

См. также в других словарях:

  • disputatio — index argument (contention), contention (argument) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Disputatio — Une disputatio entre des clercs chrétiens et des Juifs (1483). Dans la scolastique médiévale, la disputatio était, avec la lectio, une des méthodes essentielles et omniprésentes d enseignement et de recherche, ainsi qu une technique d examen dans …   Wikipédia en Français

  • Disputatio — Die Disputation ist ein wissenschaftliches Streitgespräch, das eine der Prüfungsformen zur Erlangung von akademischen Graden darstellt. In der akademischen Geschichte war die disputatio die Regel der höchsten universitären Ausbildung. Geschichte… …   Deutsch Wikipedia

  • disputatio —    (s.f.) Si tratta di un genere retorico riconducibile al tipo della controversia e sviluppatosi in epoca tardo medievale. La sua struttura, rigorosamente formalizzata, è la seguente: 1. problema; 2. proposta di soluzione; 3. obiezione alla… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • Disputatio de quolibet — Disputatio Une disputatio entre des clercs chrétiens et juifs (1483). Dans la scholastique médiévale, la disputatio était, avec la lectio, une des méthodes essentielle et omniprésente d enseignement et de recherche, ainsi qu une technique d… …   Wikipédia en Français

  • Disputatio nova contra mulieres — Disputatio nova contra mulieres, qua probatur eas homines non esse (Argumentation nouvelle contre les femmes, prouvant qu elles ne sont pas des êtres humains) est une satire écrite en latin, publiée pour la première fois en 1595 et réimprimée… …   Wikipédia en Français

  • Disputatio nova contra mulieres — Christianity portal Disputatio nova contra mulieres, qua probatur eas homines non esse (English translation: A new argument against women, in which it is demonstrated that they are not human beings) is a deliberately satirical and misogynistic… …   Wikipedia

  • Disputatio de Leipzig — On appelle disputatio de Leipzig le débat théologique qui eut lieu en 1519 entre le théologien catholique Jean Eck et les principaux chefs du mouvement réformateur, Martin Luther, Andreas Karlstadt et Philipp Melanchthon. Dès 1518, il y avait eu… …   Wikipédia en Français

  • disputatio — dis·pu·ta·tio …   English syllables

  • disputatio — …   Useful english dictionary

  • disputatio fori — /dispyuwteysh(iy)ow foray/ In the civil law, discussion or argument before a court …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»